Als kind had ik al interesse in totempalen en de native`s , ik las spannende boeken en verzamelde al van alles .dddddI'm a parag rddddaph. Click       Mijn interesse in deze cultuur hield niet op naarmate ik ouder werd , ik begon zelf te houtsnijden en maakte maskers en andere voorwerpen .

Toen mijn vriendin op een bepaald moment zei waarom stap je niet op je fiets en ga naar Vancouver Island toe, dus de stoute schoenen aangetrokken en op weg met het vliegtuig naar Vancouver.

In Vancouver eerst even cultuur opgesnoven in het museum hier zijn prachtige kunstwerken van beroemde houtsnijders o.a. Bill Reid . Het begon steeds meer te kriebelen na het zien van deze werken en dus op de fiets naar Vancouver Island op zoek naar houtsnijders .

Ik had me thuis al wat verdiept in het eiland en had gelezen dat er in de zomermaanden op verschillende plaatsen houtsnijders aan het werk zouden zijn . Maar in elke plaats waar ik informeerde naar houtsnijders werd mij verteld dat het seizoen voorbij was en dat de houtsnijders terug naar hun dorpen waren. 

Dit was even een domper , maar niet getreurd want het eiland was ook al een belevenis op zich . De vele musea`s en ook de totempalen , de natuur grote bomen en vele arenden .

Mijn laatste hoop was gevestigd op Alert Bay dit is een eilandje in het noorden van Vancouver Island ,de helft van dit eilandje is het enigste stuk grondgebied wat van de native´s is . Hier leven verschillende stammen samen met raad van allemaal wijze chiefs.

Op het eiland aangekomen ben ik eerst naar het plaatselijke museum gegaan om te informeren of er ook houtsnijders c.q. kunstenaars bezig waren , ik werd verwezen naar een oud schoolgebouw waar een groepje kunstenaars bezig waren.

Daar aangekomen ging ik in gesprek met deze mensen en kreeg al vrij snel een stuk hout (red cedar) in mijn handen geduwd en wat messen en ik moest maar beginnen met snijden. 

Er was al snel iemand die zich over mij ontfermde en mij de fijne kneepjes van het houtsnijden met messen leerde, toen begon ik samen met hun met mijn eerste masker op hun manier en hun stijl. Deze maskers worden nog steeds in vele dansvoorstellingen en verhalen gebruikt. Mijn eerste aldaar werd de Dzunukwa wat wild women betekent. 

s'Avonds besloot ik om op een mooi plekje op het strand mijn tent op te zetten ,een goede keuze bleek achteraf ,ik heb hier otters ,  orka's en dolfijnen vanuit mijn tent gezien .

Na een week werd ik uitgenodigd om bij een native thuis te komen houtsnijden met nog een aantal andere kunstenaars .

Hier heb ik nog twee maskers gemaakt ,the speakersmask en de kikker (deze word gezien als de reiniger).

Ik heb hier 4 hele mooie  weken gehad ,aanwezig geweest tijdens een ceremonie in een big house met dans (waarbij maskers gedragen werden)en verhalen.  Veel lekkere zalm en andere native gerechten gegeten en zelfs na twee weken werd het strand verruild voor een huis waar ik mocht verblijven.

Gelukkig veranderd er steeds meer, de native's , ze mogen hun traditionele dansen weer uitvoeren en weer hun oorspronkelijke taal spreken en leren dit was lange tijd verboden. Zelfs krijgen ze steeds meer aanspraak op stukken grond doordat jongeren goede opleidingen genieten. Hebben ze op het eiland een eigen school waar hun eigen cultuur weer word onderwezen opdat deze niet verloren gaat.

Ik denk nog steeds terug aan deze fietstocht en hoe mooi het was en wat een aardige mensen ik heb ontmoet ,dit heeft me nog meer gestimuleerd om meer reizen te maken op de fiets .